Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Κοζάνης "Γέφυρα Ζωής"

Με αφορμή την τρίτη Πανελλήνια Λαμπαδηδρομία, τρία άτομα που γνωρίστηκαν, λίγο πριν, στην διοργάνωση του πρώτου ποδηλατικού αγώνα στη Δυτική Μακεδονία, αντιλήφθηκαν την έλλειψη οργάνωσης στο χώρο των Αιμοδοτών στην  Κοζάνη και όντας ο ένας από τους τρεις τακτικός Εθελοντής Αιμοδότης, προχωρήσαμε και εμείς εδώ στο δήμο της Κοζάνης, στη δημιουργία Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών.

Αφού κυκλοφορήσαμε  μια  ανακοίνωση  και ενημερώσαμε τους συμπολίτες μας  μέσω Ραδιοφώνων της Κοζάνης και των τοπικών Εφημερίδων, έγινε η πρώτη συνάντηση στο Δημοτικό αναψυκτήριο Κοζάνης, την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2005 όπου και αποφασίστηκε η ίδρυση Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών-Δοτών Αιμοπεταλίων –Δωρητών οργάνων σώματος-Μυελού των οστών και Φίλων εθελοντών.

Ορίστηκε το προσωρινό Δ.Σ. με ευθύνη να φέρει καταστατικό και λογότυπο του νέου συλλόγου. Ο σύλλογος σήμερα έχει πάνω από 1100 μέλη, Αιμοδότες και Δόκιμα μέλη (αυτοί που δεν Αιμοδότησαν ακόμη), καθώς και 45 αιμοπεταλιοδότες.

Είμαστε μια χώρα που λόγω της μεσογειακής αναιμίας και των πολλών τροχαίων ατυχημάτων, έχει πολύ μεγάλες ανάγκες σε μονάδες αίματος. Η χώρα μας χρειάζεται κάθε χρόνο τουλάχιστον 650.000 μονάδες αίματος, αλλά με την αύξηση των μεταμοσχεύσεων σίγουρα πια, χρειαζόμαστε πολλές περισσότερες. Ας σκεφτούμε ότι περίπου 120.000 διατίθενται στους πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία (θαλασσαιμικοί). Φανταστείτε την αγωνία των δικών τους, να ψάχνουν να βρουν, για μια ζωή, κάθε μήνα 3 ή 4 άτομα για να κρατήσουν στη ζωή τον άνθρωπό τους. Χιλιάδες μονάδες για τροχαία, εγχειρήσεις καρδιάς, απλές εγχειρήσεις, γέννες με καισαρική,  νεφροπαθείς, αιμορροφιλικοί….

Για να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες χρειάζεται η προσφορά όλων μας.

ΜΟΝΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΙΜΑ ΣΕ ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Κοζάνης έχει βάλει στόχο να κάνει τόσο έντονη την παρουσία του, ώστε πρώτα από όλα να μην υπάρχει η δικαιολογία πως ο κόσμος δεν γνωρίζει τον Σύλλογο ή την ανάγκη ύπαρξης Αίματος, Αιμοπεταλίων, Μυελού των Οστών και Οργάνων Σώματος.
Δεύτερον, κάθε οικογένεια να έχει τον Αιμοδότη της, εφόσον βέβαια αυτό είναι εφικτό, από άποψη υγείας. Γιατί η εικόνα που έχουμε ως τώρα είναι  ότι υπάρχουν οικογένειες που είναι όλοι Αιμοδότες και οικογένειες που είναι αδιάφοροι ή δηλώνουν άγνοια του προβλήματος. Ουσιαστικά, αγωνιζόμαστε για να υπάρχει, αν όχι σε κάθε οικογένεια, τουλάχιστον σε κάθε 2 οικογένειες ένας αιμοδότης, για να φτάσουμε επιτέλους στην πολυπόθητη  επάρκεια αίματος